Wat een aandacht vorige week. Van het radio-1 journaal in de vroege ochtend tot het 8-uurjournaal in de avond, stonden de vrijstellingen 5 onder b in de spotlight. Of beter gezegd, de toename van het aantal ouders dat een beroep doet op deze vrijstelling vanwege richtingsbezwaren. Van 575 in schooljaar 2013-2014 naar 1771 in 2020-2021. De zorgen van gemeenten, van leerplichtambtenaren en van Ingrado als brancheorganisatie werden goed belicht.
En daar gaat het natuurlijk om, want aandacht is fijn, maar waar het werkelijk om gaat is dat we ons zorgen maken om de kinderen die niet naar school gaan en thuisonderwijs krijgen. De vraag is namelijk: krijgen ze inderdaad thuis onderwijs en zo ja, wat is de kwaliteit van dat onderwijs? Wie ziet daarop toe en volgt zo de ontwikkeling van de kinderen? Op dit moment niemand. Met het afgeven van een vrijstelling laten we een kind onder de radar verdwijnen. Dat willen we niet en daarom dringt Ingrado er altijd en overal op aan dat ieder kind passend onderwijs moet kunnen krijgen. Bij voorkeur op een school met andere kinderen.
En ook al streven we naar een ontwikkelplek voor ieder kind op een school; er zullen best kinderen met een vrijstelling 5 onder b zijn met wie het goedkomt. Hun ouders pakken de onderwijstaken serieus op en zorgen voor voldoende contacten met leeftijdgenoten. We maken ons zorgen om de kinderen voor wie dat alles niet geregeld is, van wie de ouders niet de tijd of de mogelijkheden hebben alle aspecten van de ontwikkeling van hun kind te volgen.
Om precies deze reden diende oud-minister Slob een wetsvoorstel in voor thuisonderwijs bij de vrijstelling 5 onder b. Uitgangspunt was dat er regels moesten komen waardoor ook thuisonderwijs onder toezicht van de Onderwijsinspectie zou komen te vallen. Na de internetconsultatie belandde dit wetsvoorstel echter in een la waar het tot de dag van vandaag niet uitgekomen is. Dat betekent niet dat we ons daarbij neerleggen.
Door regels en voorwaarden te verbinden aan thuisonderwijs voorkomen we dat kinderen onder de radar verdwijnen en niemand meer zicht heeft op hun ontwikkeling. Tegelijkertijd roept dit veel vragen op. Wat moeten die regels dan zijn? Moeten ouders zich kwalificeren, of kunnen zij verplicht worden gekwalificeerde mensen in te huren? Zijn kinderen verplicht een examen af te leggen? Wat wordt de rol van de inspectie en hoe vaak wordt een gezin bezocht? Zomaar wat vragen, maar er zijn er uiteraard veel meer.
Tijdens het vrijstellingencafé dat Ingrado op 22 mei jl. organiseerde, bogen leerplichtambtenaren zich over deze en andere vragen. Tijdens de bijeenkomst werden er presentaties gegeven vanuit verschillende regio's waarbij duidelijk werd hoe gemeenten in contact komen met ouders die een vrijstelling 5 onder b aanvragen of hebben ontvangen.
Een eensluidende conclusie is niet te trekken, maar een ding weten we zeker: door in gesprek te gaan en te blijven met ouders, te vragen wat hen beweegt een vrijstelling aan te vragen, samen de mogelijkheden voor onderwijs te onderzoeken, handelen we in het belang van de ontwikkeling van kinderen.
– wordt vervolgd –
Vragen of opmerkingen? Neem dan contact met ons op.