Ingrado bestuurder Corien van Starkenburg werpt een kritische blik op actuele ontwikkelingen rond het recht op onderwijs en ontwikkeling.
Al enige tijd lees ik de krant een dag na de verschijningsdatum. Dat komt; we hebben een nieuwe bezorgster die, laten we zeggen, haar eigen tempo heeft. Toen ik haar vroeg waarom de krant niet meer op tijd kwam, keek ze me stralend aan en zei “maar nu is hij er toch?”. Ook weer waar. Enfin, in een van die te laat bezorgde kranten, las ik het bericht dat Donald Trump een decreet had uitgevaardigd waarmee hij het ministerie van Onderwijs wil afschaffen. Vanuit het geloof in de individuele vrijheid, zijn de republikeinen van mening dat de overheid minder bemoeienis moet hebben met onderwijs.
Ik kan het niet laten een vergelijking te maken met Dorothea Omber, de secretaris-generaal van de minister van Toverkunst op het Zweinstein van Harry Potter. Ze vaardigt het een na andere decreet uit en al snel hangen de muren vol. Ik weet niet of jullie de boeken van Harry Potter gelezen hebben, maar ik kan je vertellen dat het er met al die decreten niet gezelliger op werd op Zweinstein. Nooit gedacht dat ik nog eens over Harry Potter zou schrijven in een blog. Maar ik had ook niet gedacht nog eens een transistorradio met batterijen aan te schaffen. En die staat inmiddels ook thuis in de kast.
Je kunt nog zo voor individuele vrijheid zijn; de bescherming van het recht op onderwijs en ontwikkeling is mijns inziens altijd een collectieve verantwoordelijkheid. We leven immers niet in een ideale wereld waarin de startpositie van ieder kind gelijk is. In de lijn van Trump en de zijnen zouden we ervan uit kunnen gaan dat het ieders eigen verantwoordelijkheid is zonder kleerscheuren de school te doorlopen en met diploma de arbeidsmarkt te betreden. Jullie weten als geen ander dat dat niet de realiteit is. Veel jongeren hebben onze steun en support hard nodig om een kansrijke startpositie te kunnen bereiken.
Het recht op onderwijs en ontwikkeling beschermen we daarom samen. Mét ouders, onderwijs en partners om de school heen als dat nodig is. En met steun van een overheid die het belang van die samenwerking onderschrijft. Dat die steun harder nodig is dan ooit blijkt wel uit De Staat van het Onderwijs 2025 waaruit blijkt dat de kansenongelijkheid verder toeneemt. Als het thuis niet goed gaat, missen leerlingen de steun die zij nodig hebben om goed te kunnen leren.
Hoe zorgwekkend is het daarom dat het kabinet in de Voorjaarsnota aankondigt een half miljard extra te bezuinigen op onderwijs, onder meer door de Onderwijskansenregeling te schrappen. Dit gaat de kinderen en jongeren treffen die opgroeien in armoede en voor een kansrijke schoolloopbaan nu juist afhankelijk zijn van die extra gelden. Niet langer kunnen zij rekenen op een overheid die hun recht op ontwikkeling zal helpen beschermen. Zoek de verschillen met het Amerika van vandaag.
Vragen of opmerkingen? Neem dan contact met ons op.