Als bestuurder trek ik regelmatig het land in. Voor overleg, ontmoeting en uitwisseling en om voordrachten te geven over het recht op onderwijs en ontwikkeling. Vorige week was ik op maar liefst drie bijeenkomsten die mij enorm geïnspireerd hebben.
Het begon met een ontmoeting met de rayoncontactpersonen in het Noorden van het land. In klein comité voerden we verdiepende gesprekken over, onder veel meer, leerplicht versus leerrecht en over de vraag wat een vernieuwde leerrechtwet zou kunnen inhouden. Bijzonder dat dit thema steeds vaker opduikt, net als ‘denken in aanwezigheid’ in plaats van in ‘verzuim’. Nu agenderen we dit natuurlijk vanuit Ingrado, maar ook in de regio’s wordt het gesprek breed gevoerd.
De tweede bijeenkomst was het landelijk werkatelier van het project WEL in ontwikkeling waar ik als voorzitter mocht optreden. Een bomvolle zaal, we kregen de stoelen niet aangesleept, was getuige van de presentatie van onze film over de rol van leerplicht in WEL. We bekeken de presentatie van de leerrapportage van het derde projectjaar en constateerden dat WEL inmiddels een stevige beweging is geworden. Een beweging die niet meer te stoppen is en zal doorgaan, ook als de subsidie in 2025 mocht stoppen.
Out of the box
Een van de belangrijkste ontdekkingen is namelijk dat wat nodig is vaak al kan bestaande wet- en regelgeving en bestaande financieringssystematiek mits we uit onze groef komen. Ook mooi dat het denken over de vrijstelling 5 onder a verandert. Was het in het eerste projectjaar nog vooral de opluchting die de boventoon voerde: ‘even geen druk, eerst tot rust komen en dan verder zien’, zijn de meeste betrokken professionals, ouders en jeugdigen nu van mening dat we af moeten van de vrijstelling: ‘Met een vrijstelling is er niemand meer die zich verantwoordelijk voelt voor jouw ontwikkeling.’ Het belang van samen doen wat nodig is en daarbij out of te box denken wordt breed gedragen.
Jubileum
Donderdag was ik te gast bij Leerplein Zuid-Kennemerland en IJmond dat haar 10-jarig jubileum vierde. Een regio die samenwerking enorm hoog in het vaandel heeft. Waar de ontwikkeling van jongeren tot 27 jaar gezien wordt als een gezamenlijke verantwoordelijkheid van onderwijs, zorg, gemeenten en arbeidsmarkt. Waar hiermee al mooi wordt voorgesorteerd op de wet Van school naar duurzaam werk. Het 10-jarig bestaan werd feestelijk gevierd en dat lijkt me meer dan terecht.
Rode draad
Terugkijkend zie ik in alle gesprekken die ik deze week voerde een rode draad. Jongeren hebben ons nodig, hebben het nodig dat wij samenwerken en hen ondersteunen als het tegenzit. En hebben het vooral nodig dat we denken in mogelijkheden en kansen. Dat we samen ontdekken wat er WEL kan.
Vragen of opmerkingen? Neem dan contact met ons op.