Einde van een lange, warme zomer. Nederland start langzaam weer op. Ook jullie zullen zo langzamerhand weer terug zijn van een welverdiende vakantie. Alle scholen zijn weer begonnen.
Als ik een enthousiaste docent op Twitter moet geloven, is het nieuwe schooljaar goed van start gegaan. Hij meldt dat leerlingen zeer goed uit de zomervakantie zijn gekomen. Dat ze socialer zijn en minder ongewenst gedrag vertonen. Dat ze zoveel meer goede voornemens en goede intenties hebben. Hij kan zijn geluk niet op: ‘Het was al twee weken volop genieten!’
Veel reacties op zijn bericht van onderwijsgevenden die dit herkennen. Ook zij zijn blij verrast. Laat dit zien dat het jongeren goed doet dat zij zonder beperkingen vakantie kunnen vieren, dat ze socialer worden als ze elkaar kunnen ontmoeten waar en wanneer ze maar willen? En dat ze oprecht blij zijn met de bestaande situatie waarin ze gewoon naar school kunnen? Laten we hopen dat dit het is en dat dit effect nog lang na-ijlt of zelfs blijvend is. Ik word er enthousiast van.
Verdrietig word ik soms ook. Als ik kijk naar beelden uit Ter Apel, zie dat mensen buiten slapen en dat onder hen ook kinderen zijn, dan slaat de schrik me om het hart. Het recht op onderwijs en ontwikkeling lijkt ver weg, als het recht op een dak boven je hoofd niet eens wordt waargemaakt. Wat betekent dit voor de ontwikkelingskansen van kinderen en jongeren? Hoe gaan zij straks verder? Hoe maken we het recht op onderwijs waar, hoe verzilveren we een van de fundamentele rechten van ieder kind?
Wereldwijd zijn zoveel kinderen op de vlucht. “Ieder kind verdient een schooltas”, zegt de actuele campagne van Unicef op radio en tv. Ik schaam me dat we dat zelfs in ons rijke land niet waar lijken te maken.
Vragen of opmerkingen? Neem dan contact met ons op.