Voor WEL in ontwikkeling is leerplichtambtenaar Silvie de Vries uit Groningen op reis voor en met vier jeugdigen. Een van hen is een meisje van 17 dat al jaren uit beeld van het onderwijs is. Om nog steviger te staan en de reis nog beter te kunnen maken, heeft Silvie inmiddels ook de reisleidersopleiding gevolgd. ‘Een absolute aanrader’, noemt ze die. ‘Eigenlijk zou iedereen die moeten volgen voor de start van WEL.’
Voor het 17-jarige meisje wordt het perspectief inmiddels steeds duidelijker, vertelt Silvie. ‘We zijn gestart in mei 2023 en onderweg ben ik haar een aantal keer kwijtgeraakt, maar steeds slaagden we erin het pad terug te vinden. Al die tijd wist ik zeker dat dreigen met een proces-verbaal zinloos was. Ze zou zich daardoor nog verder terugtrekken. Dat was best lastig omdat van mij als leerplichtambtenaar toch verwacht wordt dat ik doorpak als een casus vastloopt en een jongere langdurig verzuimt. Maar uiteindelijk heb ik dankzij WEL een ander gesprek kunnen voeren, een gesprek zonder druk en zonder verwachtingen. Het hielp haar enorm dat ze leerde inzien dat je je op zoveel vlakken kunt ontwikkelen. Zo kon ze op een gegeven moment met trots vaststellen dat ze nog steeds van de harddrugs af was.’
Ooit was het de droom van dit meisje om vrachtwagenchauffeur te worden, maar die had ze inmiddels losgelaten. Nu opperde ze een cursus nagelstyliste en gaf ze aan heel erg graag haar rijbewijs te willen halen. Ook wilde ze graag meer zelfstandig wonen, weg uit de woongroep die haar geen goed meer deed.’ Met deze uitkomsten op zak ging Silvie terug naar de werkgroep die de stad Groningen voor WEL in het leven heeft geroepen. ‘Dat was een creatieve bijeenkomst waarin we veel werkvormen uit de WEL-aanpak hebben gebruikt, zoals de ruimtemakers. De jeugdige geloofde haar ogen niet toen ik liet zien wat we allemaal bedacht hadden. Vellen vol met post-its en dat allemaal voor haar?!’
Een aanmelding bij het mbo voor de cursus nagelstyliste was de eerste stap. Silvie: ‘Ik heb dat gestimuleerd omdat ze daarmee weer voet over de drempel van een mbo-instelling zou zetten. Voor haar een enorm belangrijke stap. Tweede onderdeel was het rijbewijs. Ik zegde toe te onderzoeken of de rijlessen uit het WEL-budget betaald zouden kunnen worden. Als voorwaarde stelde ik dat ze zou gaan werken omdat het niet goed voor haar was om alleen maar thuis, op de groep, te zitten. Dat pakte ze goed op. Al snel had ze een baantje voor 15 uur per week bij een supermarkt. Steeds meer begon ze te dromen; misschien kon ze als ze haar rijbewijs had wel pakketjes gaan rondbrengen met een busje. Dat zou ze ook best voor meer uren per week willen doen. Derde deel van het plan was de inschrijving bij Woningnet om op den duur in aanmerking te kunnen komen voor een woning.’
Het heeft Silvie wel enige moeite gekost de partners te overtuigen de rijlessen te bekostigen uit het WEL-budget. ‘Kon dat niet betaald worden door het onderwijs als ze straks weer een opleiding zou volgen? Gelukkig is het rond gekomen en zijn de rijlessen inmiddels gestart. Ze groeit als een gek. De theorielessen betaalt ze zelf, samen met haar moeder. Ik vind het mooi dat ze zelf bijdraagt en zich zo committeert aan de ingezette ontwikkelingsreis. Nu wordt het spannend of zich straks echt zal melden op het mbo als de cursus van start gaat.’
De kunst van WEL – training voor reisleiders
Toen de werkgroep WEL in ontwikkeling in Groningen al gestart was, kwam de training voor reisleiders voorbij. Silvie meldde zich direct aan, want ‘we waren nog zo aan het zoeken. Ik had behoefte aan handvatten om meer ruimte te vinden in casussen. Ik verwachtte dat de training me zou me kunnen helpen meer thuis te raken in de methodiek van WEL.’
Die verwachting kwam meer dan uit. ‘Eigenlijk zou iedereen die met WEL aan de slag gaat eerst deze training moeten volgen. Stapsgewijs doorloop je de hele route die je met een jeugdige aflegt. Hoe voer je het waarderende gesprek, wie zet je aan tafel, hoe organiseer je een werkatelier, hoe maak je ruimte, welke factoren kun je beïnvloeden?’
De training leverde Silvie veel op, niet in de laatste plaats door de gemêleerde samenstelling van de groep. ‘Naast mij waren er nog twee leerplichtambtenaren, twee medewerkers van een samenwerkingsverband en twee zzp’ers die de opdracht hadden om WEL te trekken in een regio. Die verschillende achtergronden waren heel nuttig, we hebben veel kunnen uitwisselen en elkaars perspectief leren kennen. Het mooie was dat we allemaal nieuwsgierig waren naar dezelfde dingen. Hoe breng je de droom van de jeugdige in kaart? Hoe kun je een groep meekrijgen in een creatieve manier van onderzoeken en kijken?
‘Ik heb ook geleerd dat het verstandig is om rollen uit elkaar te trekken. Zo heb je als reisleider de taak het werkatelier voor te bereiden en te leiden en brengt iemand anders de casus in. Dit neem ik zeker mee, want ik doe nu nog alles naast en door elkaar: het waarderende gesprek voeren met de jeugdige, de deelnemers in de werkgroep motiveren en de contacten onderhouden met de jeugdige en haar netwerk. Dat is te veel en niet altijd functioneel.’
Wil jij ook op 'reis' met Wel in Ontwikkeling' tijdens de werkconferentie op 18 april organiseert Ingrado de workshop 'Voorkomen van thuiszitten mét en zonder schoolinschrijving: het kan WEL! '- schrijf je hier in.
Vragen of opmerkingen? Neem dan contact met ons op.